O poranku w Nas

Ja się nigdy nie boję,
Zawsze wchodzę w ten ogień mego serca,
I kocham kiedy myśli chcą uciekać,
Od tej prawdy, że miłość zawsze,
We mnie namiętnością gasi każdy lęk.
Kiedy uciekasz przed tą intensywnością,
Tego co między nami burzy pozory spokoju,
Zostań i przytul zaufaniem,
Te obrazy darowane nam na chwilę.

Przebudzone nadzieje tańczą,
O poranku połączenia tego co zawsze jest.
Ślady wczoraj tak banalne,
Kiedy teraz swą mocą prowadzi do nienazwanych chwil.
Zostań i śmiej się ze mną,
Kiedy słońce znowu  w nas wschodzi 
A gra znika w radości tego spotkania.

Niczego nie ma, a wszystko objawione,
W ciszy oczekiwań, kiedy czas oddalił,
To co wieczne. Miłość nie ma terminu przydatności,
Ona zawsze jest, chociaż możesz zaprzeczać,
Kiedy uciekasz przed tym co zachwycone,
i Chce w nas wiecznie trwać.

Przebudzone nadzieje tańczą,
O poranku połączenia tego co zawsze jest.
Ślady wczoraj tak banalne,
Kiedy teraz swą mocą prowadzi do nienazwanych chwil.
Zostań i śmiej się ze mną,
Kiedy słońce znowu wschodzi w nas,
A gra znika w radości tego spotkania.

Wchodzę w ogień mego serca,
tak Kocham, gdy myśli uciekają,
a Przebudzone nadzieje tańczą,
O poranku połączenia tego co zawsze jest.
Ślady wczoraj tak banalne,
Kiedy teraz swą mocą prowadzi do nienazwanych chwil.
Zostań i śmiej się ze mną,
Kiedy słońce znowu wschodzi w nas,
A gra znika w radości tego spotkania.

Przebudzone nadzieje tańczą,
O poranku połączenia tego co zawsze jest.
Ślady wczoraj tak banalne,
Kiedy teraz swą mocą prowadzi do nienazwanych chwil.
Zostań i śmiej się ze mną,
Kiedy słońce znowu wschodzi w nas,
A gra znika w radości tego spotkania.

Słowa: Nulina