Ja idę, a ty... →

„Ja idę, a Ty...” to pieśń zamykająca wszystkie furtki do przeszłości, które już nie rezonują z duszą. Nie jest wykrzyknikiem bólu — ale manifestacją suwerenności.
To głos kobiety, która widzi, która nie prosi, która nie odgrywa już tej samej roli ofiary i zbawicielki.

To pieśń wyjścia z pola uzależnienia emocjonalnego,
związku opartego na grze, oczekiwaniu i karmicznej pętli.
To pieśń Duszy, która już nie negocjuje, nie wyjaśnia,
nie patrzy za siebie i nie szuka potwierdzenia.

To także przekaz dla wszystkich istot,
które próbują zrozumieć, co znaczy odciąć się bez zamykania serca.
Bo w tej pieśni nie ma nienawiści.
Jest tylko prawda.
I obecność.
I taniec.
English Version

(...)