Pożegnanie Toksycznych opowieści o Miłości

Teraz Ty Kobieto
Budzisz się do własnej Mocy!
Przestajesz skomleć i czekać na gest żałosny uwagi chwilowej.
Uwalniasz poprzez Prawdę,
iluzję tej wiecznej samotności i czekania,
na tego, który ugasi wspomnienie
Jedności projektowanej na zewnątrz.

Nie nadając znaczeń większych, niż to, co jest, kroczysz z mieczem świadomości, odcinającym wszelkie kłamstwa. Samą siebie budzisz, by w końcu śmiać się z tych dramatów pełnych myśli o tęsknocie. Za nim? Nie siostro, za Sobą!

• Zawsze tęskniłaś za sobą, tą piękną i otwartą, obmytą z dramatów i bólu.
• O tak, już TERAZ możesz w swych własnych objęciach zaznać rozkoszy połączenia.
• Tylko tak możesz uwolnić wzorce winy i doskonalenia siebie, by on… Nie! Byś TY zatańczyła boso do muzyki swego Serca.
• Otrzyj łzy Siostro! Czy wiesz, Kim Jesteś? Jak ważna Jesteś? Jak niepowtarzalna Jesteś? Gdybyś tylko mogła to zobaczyć, uklękłabyś przed samą sobą i płakała ze wzruszenia.
• Spójrz, płoną już te wszystkie opowieści, a Ty, stoisz na wzgórzu przytomności, tak bezwstydnie naga od wszelkiej pozornej zależności.
• Odcięłaś ostrzem świadomości, ten toksyczny program lgnięcia do scenariuszy pełnych odrzucenia, niedocenienia i braku głębszych uczuć. Już nie gonisz za iluzją.
  

Odepchnięta tak stanowczo, wznosisz się ponad pamięć tego, co słodkie i gorzkie. Wybierasz siebie, bez tej sztucznej tożsamości, w której zakochał się twój umysł. Bo serce pozostaje w Miłości pięknej i wolnej. Możesz ją ofiarować, komu zechcesz, a wybierzesz już świadomie.

 

• A On... Pytasz, jaki On?
  Cokolwiek wybierze, to jego Święta Droga. To już nie twoja sprawa, kiedy zanurzona w Ciszę, nagle widzisz ten KONIEC opowieści o rozstaniu.
• Jakim rozstaniu? Jakim pożegnaniu?
  Nic nigdy się nie wydarzyło, Tak naprawdę… Jesteś.

  ---