Laatste dag

Als dit mijn laatste dag op Aarde zou zijn,
de laatste dag van dit verhaal waarin ik nu ben,
zou ik nog meer vertragen.

• Met het bewustzijn dat deze schijnbare seconden de tijd aftellen die spoedig eindigt, zou ik met verwondering naar de beelden van mijn leven kijken.
• Ik zou langzamer ademen, stiller spreken of zwijgen.
• Ik zou brieven schrijven aan degenen die ik het voorrecht had lief te hebben, dankbaar voor elk detail van onze gezamenlijke reis.
• Ik zou niet achterom kijken, maar die staten van perceptie als unieke geschenken contempleren.
• Ik zou me verbazen over de laatste zonsopgang en zonsondergang, elk trillen van de wind in mijn haar, elke blik van een mens.
• Ik zou naar alles glimlachen, wetende dat ik gezegend was met deze ervaring in Vorm en elk kloppen van het Hart zou vieren.

Mijn laatste dag op Aarde zou een daad van overgave en dankbaarheid zijn. Als ik langer zou kunnen blijven, zou alles actueel zijn, nog dieper waargenomen mysteries van dit unieke moment Samen, mijn Geliefden.

Als de volgende ademhaling de laatste zou blijken, zou ik verdwijnen uit deze wereld van verbeelding, herinnerend dat het de moeite waard was om te ervaren en wakker te worden voor het volgende bedrijf.