Ostatni dzień

Gdyby to był mój ostatni dzień na Ziemi, 
ostatni dzień tej opowieści, w której teraz jestem, 
zwolniłabym jeszcze bardziej. 

• W tej świadomości, że te pozorne sekundy odmierzają czas, który się za chwilę skończy, patrzyłabym z zachwytem na obrazy mego życia. 
• Oddychałabym wolniej, mówiłabym ciszej lub milczała. 
• Napisała listy do tych, które dane było mi kochać, podziękowała za każdy szczegół naszej wspólnej drogi. 
• Nie odwracałabym się za siebie, tylko kontemplowała te stany percepcji, jako unikalne dary.
• Zachwyciłabym się ostatnim wschodem i zachodem słońca, każdym drżeniem wiatru we włosach, każdym spojrzeniem człowieka. 
• Uśmiechałabym się do wszystkiego, wiedząc, że byłam błogosławiona tym doświadczeniem w Formie i celebrowała każde bicie Serca. 

Mój ostatni dzień na Ziemi, byłby aktem oddania i wdzięczności. Jeśli mogłabym zostać dłużej, to wszystko byłoby aktualne, jeszcze głębiej dostrzeżone tajemnice tej wyjątkowej chwili Razem, moi Ukochani.

Gdyby kolejny oddech, okazał się ostatnim, zniknęłabym z tego świata wyobrażeń, pamiętając, że warto było doświadczać i przebudzić się do kolejnego aktu.