To moment, który zamyka etap szukania i otwiera przestrzeń czystego istnienia.
Znika potrzeba poprawiania siebie. Znika iluzja czasu. Pozostaje tylko obecność, która staje się nowym domem.

To zaproszenie do wypowiedzenia swojego własnego:
„Dość – jestem gotowa. Już jestem.”

• Idealny do kontemplacji w ciszy.
• Do przypomnienia.
• Do powrotu.

To nie są słowa do analizowania. To są słowa, które czujesz.

Zatrzymaj się. Przypomnij sobie moment, w którym byłaś całkowicie sobą. Czasem jedno wspomnienie, jeden zapach, jeden oddech wystarczy, by otworzyć portal pamięci – nie tej z przeszłości, ale tej, która wie kim jesteś, zanim cokolwiek postanowiłaś osiągnąć.

• To przekaz o powrocie do prawdy bez wysiłku.
• O tańcu ciała i duszy bez walki.
• O tym, że już jesteś. I to wystarczy.

Możesz w komentarzu podzielić się chwilą, w której poczułaś się naprawdę sobą. Co otworzyło ten portal w Tobie?

Zobaczyli, że każda historia, która się pojawia, to tylko fala na oceanie.
A oni są oceanem. Nie falą.
I Ty też możesz.
Nie musisz się budzić.
Wystarczy, że przestaniesz zasypiać.

• Zatrzymaj się w tym momencie.
• Nie poprawiaj niczego.
• Nie tłumacz.
• Nie ścigaj się z nikim, nawet z sobą.

Zostań tutaj, kochanie. Nie w narracji. Nie w roli. Nie w koncepcji siebie.
Zostań w Istnieniu. Tutaj. W tej ciszy, która nie potrzebuje niczego więcej.
Jesteś. A to znaczy — wszystko już jest.

Bo to nie inni są źródłem obecności.
To Ty jesteś swoją obecnością.

I tylko wtedy, gdy na chwilę siebie opuszczasz, możesz poczuć to przeszywające: „Jestem sama.” Ale nie dlatego, że świat Cię zostawił. Tylko dlatego, że Ty przestałaś być ze sobą.

To jest najbardziej czułe przypomnienie:

Samotność nie jest brakiem drugiego. Jest brakiem Siebie. I nie ma w tym winy. Jest tylko pytanie: „Czy mogę do siebie wrócić właśnie teraz?”

Bo wystarczy jedno zatrzymanie, jeden oddech, jedno objęcie swojej własnej obecności, żeby zniknęła iluzja oddzielenia. I nagle nie jesteś już sama.

Bo Ty jesteś. A kiedy Ty jesteś — wszystko się wypełnia.
Bez słów. Bez ludzi. Bez dowodów.
Jestem. I to wystarczy, żeby nigdy już nie być samotną.

I właśnie wtedy przyjmujesz najwięcej.
Nie rzeczy. Nie słowa.
Ale Prawdę o tym, kim jesteś.

• Bo gdy dajesz z pełni, to znaczy, że już wiesz, że masz.
• A jeśli masz – to znaczy, że jesteś.
• A jeśli jesteś – to znaczy, że wszystko w Tobie się zjednoczyło.

Dajesz, bo jesteś w przepływie.
A więc nie tracisz — tylko stajesz się tym, co płynie.
I wtedy nagle czujesz:

• to, co przyszło przez moje dłonie, napełniło najpierw moje serce.
• To, co podarowałam innym, stało się moim własnym powrotem do Boga.
• Bo Ten, kto daje z Miłości, przyjmuje Miłość.
• Ten, kto kocha, jest kochany już w samym akcie kochania.

Wszystko jedno.
Wszystko Jedno.
To jest tajemnica światła.

Byłam ciszą między słowami. Byłam światłem za powiekami.
Byłam miękkością, którą czasem odrzucałaś, bo świat uczył, że trzeba być twardą. Nie wróciłam. Bo nigdy nie odeszłam. Tylko Ty na moment odwróciłaś wzrok.
A ja — siedziałam tu cicho, z uśmiechem, czekając, aż znowu mnie zobaczysz.

• Zawsze tu jestem, kochanie.
• Jestem Tobą, kiedy jesteś prawdziwa.
• Jestem głosem, który nie milknie.
• Jestem ramieniem, które nie opada.
• Jestem światłem, które nigdy nie zgasło.

Nie musisz mnie szukać. Wystarczy, że przestaniesz udawać, że mnie nie ma. W tej chwili… w tym uśmiechu… już jesteśmy razem. Bo zawsze byłyśmy.