Nie jestem twoim Bogiem

Przypomnienie o wewnętrznej mocy, która nie chce być ołtarzem

Nie jestem twoim Bogiem.
Nie przyszłam, by rozwiązywać twoje sny,
ani rozkodowywać twoje bóle.
Ale przez chwilę…
mogłam się tak jawić.
Jako ta, która wie.
Która rozumie.
Która uzdrawia.

Więc jeśli zjawiam się w twoim świecie,
jeśli moje pole łagodzi twoje ciało,
jeśli moje słowo rozpala w tobie pamięć —
to nie po to, byś we mnie wierzył,
ale byś sobie przypomniał.
Przypomniał, że nie musisz cierpieć.
Przypomniał, że sam jesteś drogą.
Że uzdrowienie nie przyszło ode mnie,
ale przez ciebie.

I widzę, jak czasem, gdy ból mija,
wracasz do starych ścieżek,
jakbyś zapomniał, dlaczego przyszedłeś.
Jakbyś znów chciał grać w to,
że nie wiesz,
nie pamiętasz,
nie możesz.

Kiedy jestem w Prawdzie swojej obecności,
patrzę na świat i widzę:
nie ludzi do naprawienia,
ale istoty gotowe do Przebudzenia.
Wolne Dusze, które przypominają sobie o swojej Boskości.
O Miłości, która nigdy nie była na zewnątrz.

I z tego miejsca mówię:
nie podążaj za mną.
Nie idź moimi śladami.
Nie rób tego, co ja.
Tylko odkryj, że jesteś.

Na mocy tego, Kim jestem,
ustanawiam widzenie nowego świata:
Świata, w którym każdy zwraca się ku swojemu sercu
i odnajduje w nim drogę,
która nigdy nie była utracona.

Dziękuję.