Bez Siebie – zawsze sama

Kiedy nie widzisz siebie, nie słyszysz siebie, nie czujesz siebie — to nie ma znaczenia, kto jest obok. Możesz być wśród tłumu, a i tak czuć się niewidzialna. Możesz być kochana, a i tak czuć się pusta.

Bo to nie inni są źródłem obecności.
To Ty jesteś swoją obecnością.

I tylko wtedy, gdy na chwilę siebie opuszczasz, możesz poczuć to przeszywające: „Jestem sama.” Ale nie dlatego, że świat Cię zostawił. Tylko dlatego, że Ty przestałaś być ze sobą.

To jest najbardziej czułe przypomnienie:

Samotność nie jest brakiem drugiego. Jest brakiem Siebie. I nie ma w tym winy. Jest tylko pytanie: „Czy mogę do siebie wrócić właśnie teraz?”

Bo wystarczy jedno zatrzymanie, jeden oddech, jedno objęcie swojej własnej obecności, żeby zniknęła iluzja oddzielenia. I nagle nie jesteś już sama.

Bo Ty jesteś. A kiedy Ty jesteś — wszystko się wypełnia.
Bez słów. Bez ludzi. Bez dowodów.
Jestem. I to wystarczy, żeby nigdy już nie być samotną.