Bravo dla reżysera

W bezkresie myśli, można odkryć ten spokój bez przywiązania do żadnej z nich. Każda jest tylko muśnięciem świadomości, ale nie jest w stanie jej dotknąć. Jeśli nie stawiamy oporu chwilom, przyglądając się jedynie grze doświadczenia, w pewnym momencie naturalne odprężenie jest w nas przez cały czas. I to jest bezwarunkowym szczęściem, kiedy te zewnętrzne sceny nie mają zakotwiczenia w nas. 

• Poczuj wyjątkowość przestrzeni tych chwil, które TERAZ, Odkrywają swe najpiękniejsze potencjały. Jesteś świadomym twórcą każdego z tych momentów.
• Tworzysz kreacje poprzez swój wewnętrzny spokój, wizje serca spójne ze Wszystkim, Co Jest.
• Kochasz każdy dotyk rzeczywistości i szeptem otulasz swą niezwykłą Obecnością to, na co spojrzysz.
• Świadomość nieustannie prowadzi Cię do samej siebie, objawiając, że to Ty Jesteś nią. Jesteś Tym

To jedna z iluzji największych, że ktoś inny może być przyczyną naszego szczęścia. Jeśli jesteś szczęśliwa z samą sobą, możesz tym darem dzielić się z tymi, którzy tak samo czują się z sobą. Nie wypełnisz czyjegoś dzbana, jeśli myśli, że jego jest pusty.

• Kiedy słowa płyną, stają się korytarzem prowadzącym do światła. Nawigują nas wciąż i w tym przekazie Serca w końcu się zatrzymujemy. Wtedy Cisza naturalnie się pojawia i zawiera w sobie Wszystko.

• Jeśli grywasz jeszcze ofiarę czegokolwiek: ofiarę systemu, ofiarę w relacji, w miejscu pracy- tak naprawdę zawsze chodzi o tą samą powtarzalność schematu: jestem zależny od innych. Jestem sterowany przypadkowymi okolicznościami, bo jeszcze nie odkryłem Mocy swej Rzeczywistej Kreacji. Jeśli to zobaczysz, MOŻESZ NATYCHMIAST BEZWYSIŁKOWO uwolnić ten program, który steruje tobą na zasadzie twej identyfikacji z nim.

Przypatrz się uważnie.

• W co wierzysz?
• Jakie myśli cię osłabiają?
• Jakie emocje tobą sterują?

Zrzuć siebie Teraz ten płaszcz sztucznych uwarunkowań i bądź nagi w Prawdzie Swego Serca. Z tej perspektywy Świat wygląda zupełnie inaczej. Nie ma ofiar i katów. Sędziów i oskarżonych.Kończą się te mało wygodne role. Znikasz dla wibracji opartych na lęku, aktywowanych gniewem i poniżeniem. Wstań z kolan Mistrzu.

Zacznij bić Bravo dla Reżysera. Dokonało się. I chociaż scena należy do ciebie, siedzisz spokojnie na widowni i lekko się uśmiechasz. Kochasz ten cały teatr, ale już nie jesteś od niego zależny. Tak, jak od niczego nie jesteś zależny.

Piękny człowieku, ułaskaw swe wzorce
i stań się niepowtarzalną MOŻLIWOŚCIĄ
bez pewnika zbędnych już powtórzeń.