Ten przekaz jest jak subtelny portal: prowadzi Cię do prawdy,
że miłość do siebie nie jest luksusem,
ani kolejnym etapem w duchowej podróży –
jest źródłem wszystkiego.

Kiedy kochasz siebie bezwarunkowo, relacje przestają być polem
walki, a stają się polem prawdy.

• Nie musisz już nikogo zmieniać.
• Nie musisz być widziana, by istnieć.
• Nie musisz być rozumiana, by być prawdziwa.

Miłość do siebie rozpuszcza opór,
odkleja Cię od gry w zyskiwanie uwagi,
i przywraca do pełni, która nie potrzebuje niczego.

To przekaz o powrocie do wnętrza.

• Do ciała, które przestaje tęsknić.
• Do serca, które nie musi się chronić.
• Do obecności, która nie szuka – bo już jest.
• Tu kończą się role.
• Tu relacje przestają ranić.
• Bo nie mają już za co zahaczyć się w Tobie.

I wtedy… wszystko wokół się zmienia.

Nie dlatego, że próbujesz to zmienić –

ale dlatego, że już nie grasz w stare historie.

To, co było trudne, odchodzi lub się uzdrawia.

To, co rezonuje z prawdą, zostaje i rozkwita.

A Ty… jesteś Światłem,

które przypomniało sobie, że nigdy nie było oddzielone.

Zanurz się w tym przekazie jak w świętej wodzie.
Nie po to, by coś naprawić,
ale by rozpoznać, że wszystko już jest w Tobie.

Miłość, którą jesteś, jest Twoją odpowiedzią na wszystko.

To moment, w którym każda emocja, każdy fragment naszej historii może zostać objęty miłością i wrócić na swoje miejsce w symfonii serca.

• Wewnętrzne światło obejmuje cień, intuicja łączy się z działaniem, kobiecość spotyka się z męskością.
• I nagle nie ma już podziałów.
• Nie ma prośby o zewnętrzne potwierdzenie.
• Jest jedność – oddech, cisza i pełnia, która zawsze była w nas.

Prawdziwa miłość nie jest ratowaniem ani kontrolą.
To pozostanie w swojej mocy, w radości i w sercu,
z którego światło samo staje się zaproszeniem dla innych.

Królowa, która świeci, nie zasypia w oczekiwaniu. Tworzy swoją rzeczywistość, a miłość i harmonia odpowiadają jej w boskim czasie.