Dzieci nowego wymiaru nie przyszły, by się dopasować.
One niosą pamięć światła, którego świat jeszcze nie rozpoznał. Nie chcą być uczone – chcą być widziane. Nie potrzebują systemu – potrzebują przestrzeni.
W ich oczach odbija się przyszłość, w której wszyscy jesteśmy wolni.
Gdy matka zamiast wychowywać – słucha, światło w dziecku zaczyna świecić jeszcze jaśniej.
To nie bunt, to powrót do prawdy, że każda Dusza przychodzi tu już kompletna.