Ten, kto daje, jest tak naprawdę tym, kto przyjmuje.

Dawanie i przyjmowanie to jedno serce, ten sam oddech, ta sama fala. Nie da się naprawdę dawać, nie będąc otwartą na przyjęcie. Bo kiedy dajesz z prawdy, z miejsca bez potrzeby, bez oczekiwania – otwierasz kanał, przez który przepływa Miłość.

I właśnie wtedy przyjmujesz najwięcej.
Nie rzeczy. Nie słowa.
Ale Prawdę o tym, kim jesteś.

• Bo gdy dajesz z pełni, to znaczy, że już wiesz, że masz.
• A jeśli masz – to znaczy, że jesteś.
• A jeśli jesteś – to znaczy, że wszystko w Tobie się zjednoczyło.

Dajesz, bo jesteś w przepływie.
A więc nie tracisz — tylko stajesz się tym, co płynie.
I wtedy nagle czujesz:

• to, co przyszło przez moje dłonie, napełniło najpierw moje serce.
• To, co podarowałam innym, stało się moim własnym powrotem do Boga.
• Bo Ten, kto daje z Miłości, przyjmuje Miłość.
• Ten, kto kocha, jest kochany już w samym akcie kochania.

Wszystko jedno.
Wszystko Jedno.
To jest tajemnica światła.