To nie opis miłości w pojęciach, lecz Przypomnienie jej czystej natury — wolnej od potrzeby posiadania. W tej częstotliwości zdanie „dziecko nie jest moje” staje się bramą świadomości, w której miłość po prostu jest. Kiedy Kryształowa Mama przestaje utożsamiać się z rolą, a zaczyna promieniować obecnością, w jej polu rodzi się nowy wymiar miłości — miłość, która nie uczy, nie poprawia, nie oczekuje.

To święta przestrzeń, w której Dusza dziecka czuje się widziana nie za to,
co robi, lecz za to, że istnieje.
To wibracja Źródła — miejsce, gdzie każde „jestem” znaczy „kocham”.